Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Πιστεύοντας να σας βρίσκω όλους και όλες καλά τόσο σωματικά όσο και ψυχικά είμαστε και πάλι μαζί, για να αναλύσουμε ένα αθλητικό άρθρο και ειδικότερα το Final 4 του Βερολίνου που μόλις ολοκληρώθηκε.
Μερικές φορές και τα φαβορί νικάνε και κατακτούν την κούπα, ωστόσο σήμερα θα αναλύσουμε διεξοδικά τι είδαμε αλλά και τι δεν είδαμε σε αυτό το F4.
Πραγματικά ο τίτλος αντικατοπτρίζει πλήρως το τι είδαμε αυτές τις 3 ημέρες στο Βερολίνο. Η διοργάνωση της Euroleague γίνεται σιγά – σιγά NBA, και πραγματικά αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα που πρέπει να δουν οι υπεύθυνοι. Η Ευρώπη και δη το Ευρωπαϊκό μπάσκετ φημιζόταν για το μυαλό που βάζουν οι προπονητές και περαιτέρω οι παίχτες μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο μέσα στους 4 αυτούς αγώνες και αν εξαιρέσουμε τον ημιτελικό της ΤΣΣΚΑ με την Λοκομοτίβ και το πρώτο 10 λεπτό του τελικού πάλι από την ομάδα της ΤΣΣΚΑ δεν υπήρξε σε κανένα σημείο «μυαλωμένο» μπάσκετ.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση για αυτό το F4 δεν ήταν άλλη από την Φενέρ. Μια ομάδα που έπαιζε ΜΠΑΣΚΕΤ με όλα τα γράμματα κεφαλαία όλη την χρονιά αλλά και ειδικότερα στην φάση των 8 που απέκλεισε την ΡΕΑΛ Μαδρίτης με πολύ εύκολο τρόπο, παρουσιάστηκε το F4 αγνώριστη προς το χειρότερο. Κέρδισε τον ημιτελικό τυχαία, και αφού δεν άξιζε να είναι στον τελικό, πήγε να γυρίσει και τον τελικό τυχαία και με την βοήθεια των διαιτητών (την ώρα της αντεπίθεσης, που λογικά η Φενέρ πίεζε είχε 0 φάουλ και 10 η ΤΣΣΚΑ). Παράλληλα με ένα εντελώς άναρχο μπάσκετ που έπαιρνε την μπάλα ένας, όποιος ήταν πιο ζεστός και σούταρε, χωρίς κανένα σύστημα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Ένα τόσο περίεργο φαινόμενο για ομάδα Ομπράντοβιτς. Κλείνοντας για την Φενέρ θα πω δύο πράματα, πρώτον πως όταν έχεις παίχτη που έχει 0/10 σε ελεύθερες βολές σε αυτό το επίπεδο, όχι μόνο δεν δικαιούσαι να μιλάς για διαιτησία αλλά παράλληλα, και λυπάμαι που το λέω τίθεται μείζον θέμα για τον προπονητή που τον επέλεξε να τον έχει στην ομάδα του.
Η ομάδα που έπρεπε τώρα να είναι βάση απόδοσης στον ημιτελικό, στον τελικό, κατέληξε τελικά 4η στην κατάταξη. Η Λαμποράλ τελικά δεν ολοκλήρωσε αλλά παράλληλα και δεν επαλήθευσε τον κανόνα που έλεγε πως συνήθως τα αουτσάιντερ διακρίνονται. Μια καθαρά ομάδα με αρχές και στυλ ΝΒΑ, βαράμε τρίποντα από όπου βρούμε και όσα μπουν, βασίστηκε στην οξυδέρκεια του Γιάννη Μπουρούση, αλλά ωστόσο ποτέ ένας στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης δεν κέρδισε το σύνολο.
Η έτεροι του μικρού τελικού, που κατέλαβε τελικά την τιμητική 3η θέση, η Λοκομοτίβ, δεν ήταν δυνατόν πέφτοντας σε μια τόσο σοβαρή και προσηλωμένη στον στόχο ΤΣΣΚΑ να περάσει στον τελικό. Το κανό σε αυτήν την περίπτωση είναι πως η Λόκο δεν θα είναι του χρόνου στην διοργάνωση αφού και από τα τελικά την VTB έχει αποκλειστεί αλλά παράλληλα δεν φαίνετε να παίρνει από την Euroleague την κάρτα ελευθέρας που πάει κατά Τουρκία μεριά.
Η νικήτρια και τροπαιούχος τώρα ΤΣΣΚΑ, μετά από χρόνια προσπάθειας, μετά από χρόνια που επένδυσε πολλά – πολλά εκατομμύρια κατάφερε το 2016 να ξανά κατακτήσει τον τίτλο. Θεωρώ πως οι παίχτες της ακόμα έχουν το κόμπλεξ της ηττοπάθειας, αυτό άλλωστε φάνηκε και από την δήλωση του Τεόντοσιτς πως έτσι όπως πήγαινε το παιχνίδι στην 4η περίοδο, πίστευε πως θα το έχαναν. Φυσικά και ο τίτλος αυτός θα βοηθήσει πολύ στο να αλλάξει η ψυχολογία τους, ωστόσο είναι εμφανές πως θέλει πολύ δουλειά ακόμα στο επίπεδο αυτό για να σβηστούν όλα τα κατάλοιπα τόσων χρόνων. Το τρόπαιο μπορεί να το πάρει σπίτι του ο κόουτς Ιτούδης που έκανε τα πάντα για να φτιάξει όχι μια ομάδα αλλά να τους δώσει να πιστέψουν πάνω από όλα σε όλους τους παίχτες του ότι δεν είναι Loosers. Το μόνο κακό που έχω να αναφέρω για τον Ιτούδη είναι πως παρασύρθηκε μετά το 1ο δεκάλεπτο του τελικού σε ένα run and gun παιχνίδι από τον Ομπράντοβιτς που δεν βοήθησε καθόλου την ομάδα του.
Καταλήγοντας να πω πως το ήθος του Ιτούδη φαίνεται στις δηλώσεις του, ευχαριστεί έναν – έναν όσους τον βοήθησαν να φτάσει στην κορυφή (τον Παναθηναϊκό που ξεκίνησε, τους παίχτες του τον κάθε ένα ξεχωριστά, αλλά και τον εκτελεστικό πρόεδρο της ΤΣΣΚΑ που του είχε προτείνει ανανέωση συμβολαίου πριν τον τελικό) και δηλώνει ότι μερίδιο σε αυτό το κύπελλο έχει και ο Ομπράντοβιτς.
Για το τέλος του άρθρου κρατάω μια ευχή. Το Ευρωπαϊκό μπάσκετ να ξαναβρεί το δρόμο του, να μην παρασυρθεί από το συγκεκριμένο F4 και χάσει τον προσανατολισμό του και ότι πολυτιμότερο το διακρίνει το ΜΥΑΛΟ.
Υ.Γ.1: Προς τους προέδρους των ελληνικών ομάδων (Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού), με «πορδές δεν βάφονται τα αυγά» όπως λέει και ο σοφός λαός μας. Η ΤΣΣΚΑ έχει επενδύσει τόσα και τόσα εκατομμύρια για να πάρει ένα τρόπαιο μετά από τόσα χρόνια σπατάλης χρημάτων. Όποτε είναι άτοπο να παραμυθιάζεται τον κόσμο πως πάτε για να το σηκώσετε κάθε χρόνο.
Υ.Γ.2: Είναι αστείο να ακούς τους Ελληνάρες να λένε πως κέρδισε το F4 οι παίχτες του Ολυμπιακού γιατί ένα φεγγάρι πέρασαν από το λιμάνι ή τους Παναθηναϊκούς να λένε πως επειδή το πήρε ο Ιτούδης έχουν μερίδιο.
Υ.Γ.3: Τα καπελάκια της ΤΣΣΚΑ δίνουν ακόμα μεγαλύτερη αίγλη στον τίτλο του άρθρου.
Υ.Γ.4: Κόουτς Ομπράντοβιτς, όταν ένας διαιτητής (Λαμόνικα), σε βοηθάει τόσο για να γυρίσεις το παιχνίδι, μετά δεν τον βγάζεις στην σέντρα για ένα λάθος σφύριγμα.
Υ.Γ.5: Ο Μπαρτζώκας θεωρώ πως έχει τελειώσει από την Λοκομοτίβ, μετά και από την φετινή πετυχημένη πορεία του. Πιθανότερος επόμενος σταθμός η Ισπανία.
Υ.Γ.6: Νομίζω πως αν θέλει να αλλάξει την καριέρα του ακόμα πιο πολύ προς το καλύτερο και να δώσει απαντήσεις χρόνων, η αποκάλυψη της φετινής Euroleague πρέπει του χρόνου να παίζει στο ΟΑΚΑ και να ακούει «Γιαννάκη είσαι τρέλα με την πράσινη φανέλα» (όποιος κατάλαβε – κατάλαβε).
