Ο αείμνηστος Ελληνικός Κινηματογράφος στο πέρασμα των χρόνων έχει αναδείξει λαμπρούς και ταλαντούχους ηθοποιούς μεγάλης καλλιτεχνικής εμβέλειας. Ανάμεσα σε αυτούς κορυφαία θέση κατέχει και ο αξέχαστος Θανάσης Βέγγος, ο οποίος διακρίθηκε ως επί το πλείστον για τους κωμικούς του ρόλους. Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1927, υπήρξε μοναχοπαίδι ενώ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα της οικογένειάς του τον ανάγκασε να ριχθεί από μικρός στον αγώνα για το μεροκάματο και την εξασφάλιση των απαραίτητων προς το ζην τόσο της οικογένειάς του, όσο και του ιδίου. Ασχολήθηκε με αρκετά επαγγέλματα, αλλά κυρίαρχη υπήρξε η ενασχόλησή του με την επεξεργασία δερμάτων αλλά και τα μικροθελήματα που έκανε στην γειτονιά.
Κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο, γεγονός που υπήρξε το έναυσμα για την έναρξη της καριέρας του ως ηθοποιός. Έτσι η πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν το 1954 στην ταινία του Κούνδουρου «Μαγική Πόλη». Αργότερα εμφανίστηκε και σε άλλες ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου όπως «Ο δράκος», «Διακοπές στην Αίγινα», «Μανταλένα», «Ο Ηλίας του 16ου» και «Ποτέ την Κυριακή». Το 1960 όμως υπήρξε σταθμός στην καλλιτεχνική του καριέρα αφού την χρονιά αυτή πρωταγωνίστησε μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία «Οι δοσατζήδες», ενώ ένα χρόνο πριν περίπου με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή του δόθηκε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού ως εξαίρετο ταλέντο. Επίσης τον ίδιο καιρό εμφανίζεται και για πρώτη φορά στο θέατρο στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς-πλουτς» ως συμπρωταγωνιστής του Νίκου Ρίζου και Γιάννη Γκιωνάκη.
Αργότερα η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη υπήρξε καθοριστική, αφού συνέβαλε στην δημοτικότητα του μέσα από την ανάπτυξη ενός δικού του ιδιαίτερου ανθρώπινου τύπου που τον χαρακτηρίζει η νευρικότητα και η αεικινησία, ενός τύπου που τον καθιερώνει στην συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού και των θεατών. Μέσα από τις ταινίες όπως «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ», «Μην είδατε τον Παναή», «Ζήτω η τρέλα», «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης» ο Θανάσης Βέγγος αρχίζει να γίνεται πιο δημοφιλής ενσωματώνοντας στο πρόσωπο του μέσα από τους ρόλους του, τον κατατρεγμένο λαϊκό άνθρωπο, που τον διακρίνει η καλοψυχία και η προθυμία. Έναν άνθρωπο που κάποιες φορές υποφέρει από τις δύσκολες στιγμές στην ζωή που τον καθιστούν θύμα, αλλά δεν σταματά να είναι καλοπροαίρετος, να ονειρεύεται και να τον χαρακτηρίζει η υπέρμετρη αισιοδοξία για την παροδικότητα της δυστυχίας. Κατά αυτόν τον τρόπο ο μέσος λαϊκός άνθρωπος, ο βιοπαλαιστής, έβλεπε στο πρόσωπο του Θανάση Βέγγου και στα πρόσωπα που αυτός υποδυόταν, να αντικατοπτρίζεται ο ίδιος του ο εαυτός, και έτσι ένιωθε μία παρηγοριά στις ενδεχόμενες καθημερινές αντιξοότητες της ζωής, φυσικό επακόλουθο της παρηγοριάς αυτής υπήρξε η συμπάθεια προς το ίδιο το πρόσωπο του μεγάλου αυτού ηθοποιού που τον έκανε βέβαια δημοφιλέστερο στο κοινό.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν περιορίστηκε όμως στο να υποδύεται ρόλους σε ταινίες αλλά θέλησε να κάνει και κάτι δικό του, οπότε κατά το 1964 ιδρύει την δική του εταιρία παραγωγής με την επωνυμία «ΘΒ-Ταινίες Γέλιου», ενώ τα επόμενα χρόνια συνεχίζεται η συνεργασία του με τον Πάνο Γλυκοφρύδη αλλά και τον Ερρίκο Θαλασσινό και πολλές φορές σκηνοθετεί και ο ίδιος κάποιες ταινίες όπως τις «Φανερός πράκτωρ 000», «Τρελός, παλαβός και Βέγγος», «Ποιος Θανάσης» στις οποίες πρωταγωνιστούσε κιόλας κάποιες φορές, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά την δημιουργικότητα και το πηγαίο ταλέντο του ως ηθοποιός. Η καλλιτεχνική αλλά και εμπορική επιτυχία των ταινιών αυτών όμως δεν εμπόδισε το κλείσιμο της εταιρίας παραγωγής του Θανάση Βέγγου, γεγονός που του προκάλεσε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα τον καιρό εκείνο.
Παρόλα αυτά όμως συνεργάστηκε και με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ήταν ακόμη δημοφιλής και είχε μία σταθερή καριέρα, η οποία αποθεώθηκε από το κοινό του το 1971 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Θεσσαλονίκη. Στο Φεστιβάλ εκείνο με την ταινία «Τί έκανες στον πόλεμο Θανάση» του απονέμονται τα βραβεία κριτικών και κοινού, ενώ 5 χρόνια αργότερα θα έρθει η ταινία «Ο Θανάσης στην χώρα της σφαλιάρας». Αργότερα ακολουθεί μία παύση και κατά την δεκαετία του ΄80 ο Θανάσης Βέγγος γυρίζει 6 βιντεοταινίες αλλά και μία τηλεοπτική σειρά που τιτλοφορείται «Βεγγαλικά», η οποία τελικά προβάλλεται το 1988 στην τηλεόραση ενώ ακολουθεί και η συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά «Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης».
Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνιστεί στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου», όμως παρατηρείται μία μεταστροφή στην καλλιτεχνική του ερμηνεία, αφού τα πρόσωπα που υποδύεται είναι χαμηλότερων τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με αποκορύφωμα τον ρόλο του στην ταινία «Όλα είναι δρόμος». Η καλλιτεχνική εμβέλεια και το πηγαίο ταλέντο του μεγάλου αυτού ηθοποιού δεν σταμάτησαν όμως εδώ, αλλά του έδωσαν και το εισιτήριο για την συμμετοχή του στο θέατρο της Επιδαύρου στους «Αχαρνής» αλλά και στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, όπου σημείωσε και εκεί μεγάλη επιτυχία. Από τις τελευταίες του εμφανίσεις υπήρξε η συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά «Περί ανέμων και υδάτων» και στην ταινία «Ψυχή βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη πάλι.
Ο αξέχαστος αυτός ηθοποιός υπήρξε ένας άνθρωπος που τον χαρακτήριζε η σεμνότητα αλλά και η ταπεινοφροσύνη ενώ η φράση «Καλοί μου άνθρωποι» υπήρξε παροιμιώδης. Έφυγε από την ζωή τον Μάιο του 2011 και πάντα θα τον θυμόμαστε ως τον άνθρωπο που εισήγαγε ένα δικό του στυλ ανθρώπου που τον διακρίνει η αυθεντικότητα με όλη την σημασία της λέξης .
Για τον Θανάση Βέγγο είναι πολύ εύκολο να γράφουμε για ώρες, ωστόσο μια φράση που ο ίδιος είπε νομίζουμε πως πρέπει να συνοδεύει κάθε άνθρωπο σε ολόκληρη την ζωή του, στις θετικές αλλά και αρνητικές μας στιγμές. Απλά απολαύστε αυτην την φράση που περιλαμβάνει όλη μας την ζωή και εμβαθύνετε ο καθένας και η καθεμία όσο μπορεί περισσότερο.
«Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν.
Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις.»
Θανάσης Βέγγος.
Αντίο «Καλέ Μας...Φίλε»!!!
