Προολυμπιακό Τουρνουά Μπάσκετ Βενεζουέλας. Ίσως Η Μεγαλύτερη Αποτυχία Στην Ιστορία Της Επίσημης Αγαπημένης...

Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Και σήμερα είμαστε μαζί για να αναλύσουμε και να αναφερθούμε παράλληλα σε ένα αθλητικό θέμα. Μέρες τώρα ψάχνω τον απαιτούμενο χρόνο για να γράψω αυτό το άρθρο που κανονικά έπρεπε να σας το έχω παραθέσει από την Κυριακή που μας πέρασε. Ωστόσο, επειδή αυτό δεν κατέστη δυνατόν, λόγω φόρτου εργασίας, σας το δημοσιεύω σήμερα και ελπίζω να το αναγνώσετε όλοι και όλες.

Το θέμα λοιπόν που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι ο δίκαιος αποκλεισμός της επίσημης αγαπημένης όλων των Ελλήνων, της ομάδας που έχει προσφέρει τις μεγαλύτερες – περισσότερες συγκινήσεις σε εθνικό επίπεδο από κάθε άλλη ομάδα, από όλα τα σπόρ, και δεν είναι αλλή απο την Εθνική ομάδα μπάσκετ, από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου.

Η αποτυχία τεράστια, πράγμα που παραδέχτηκε και ο πρόεδρος της Ε.Ο.Κ. Γιώργος Βασιλακόπουλος προς τιμήν του.

Είναι τόσο τεράστια η αποτυχία όσο και ο «κρότος» που έκανε αυτό το νέο σε όλη την Ευρώπη.

Είναι τόσο τεράστια, όσο και το ότι αποκλειστήκαμε από μια «ομαδούλα» του επιπέδου της Νιγηρίας.

Είναι τόσο τεράστια, όσο και τα λάθη που έκανε ο ομοσπονδιακός μας προπονητής.

Είναι τόσο τεράστια, όσο και το ποσοστό που έδινε το στοίχημα για νίκη της Νιγηρίας. Την παίζανε 11 προς 1.

Αλλά είναι τόσο τεράστια, όσο και το εξοντωτικό πρόγραμμα που αντιμετωπίζουν όλοι οι καλαθοσφαιριστές στην Ευρώπη και την Αμερική με τόσα παιχνίδια που δίνουν σε κάθε χρόνο. Να θυμίσω απλώς, πως οι αθλητές του μπάσκετ που αγωνίζονται στα εθνικά συγκροτήματα κάθε δύο χρόνια έχουν Ευρωμπάσκετ, και εμβόλιμα μέσα σε αυτά τα χρόνια την μια έχουν Ολυμπιάδα και την άλλη Μουντομπάσκετ.

Παρακάτω θα διαβάσετε τις απόψεις μου, μετά από πολλή παρακολούθηση αλλά και ανάγνωση της αθλητικής αρθρογραφίας, όπως και τα συμπεράσματα μου.

Θα ξεκινήσω από το πως έβλεπε την Εθνική μας ομάδα ένας που δεν ήταν Έλληνας και δεν έτρεφε κάποια συναισθήματα για αυτήν. Μια ομάδα ασύνδετη, καθόλου δουλεμένη, με αθλητές που είτε δεν ήθελαν, είτε δεν μπορούσαν, με μια άμυνα που μπορούσε να την προσπελάσει ο οποιοσδήποτε και με όποιον τρόπο ήθελε, και με ένα προπονητή, που μόνο και μόνο να δει τα τελευταία δύο με τρία λεπτά του επίμαχου αγώνα, θα κατανοήσει πολύ εύκολα πως το κοουτσάρισμα ήταν για γέλια αλλά και τελικά για κλάματα.

Να ξεκινήσω και να πω πως οι παίχτες δεν έδειξαν σε καμία περίπτωση τον ζήλο που δείχνουν στα εθνικά πρωταθλήματα, εκεί που παίρνουν τα πολλά και καλά λεφτά. Ωστόσο το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της ομάδας πιστεύω, πως ήταν ο προπονητής.

Με την εμπειρία αλλά και τις επιλογές στο εξωτερικό περίμενα τον Ηλία τον Ζούρο τουλάχιστον να έχει διδαχθεί τα βασικά. Βέβαια θα μου πει κανείς και απο την Ζαλγκίρις αλλά και από την Εφές σαν αποτυχημένος έφυγε, τί περίμενες και εσύ;;;

Η αλήθεια είναι περίμενα πως μετά το πάθημά του στον Ολυμπιακό, που εκείνη την περίοδο η ομάδα του Πειραιά διασειρόταν και έπαιζε σαν ομάδα σχολείου, και με το πέρασμά του από Ευρωπαϊκές ομάδες και πρωταθλήματα θα είχε διδαχθεί κάποια πράγματα για το Ελληνικό μπάσκετ και εν τέλει για ολόκληρο το άθλημα.

Μάταια περίμενα λοιπόν...

Μια όμαδα που στηριζόταν στην άμυνα, και έπαιρνε ό,τι αποτέλεσμα ήθελε, προσπάθησε να περάσει μια νοοτροπία πως «όσους πόντους και να δεχθούμε, εμείς θα βάλουμε περισσότερους». Ό,τι λέμε και στις παιδικές χαρές και στα σχολικά πρωταθλήματα δηλαδή. Κατα αυτόν τον τρόπο η ομάδα έχασε την ταυτότητά της και ειδικότερα έχασε και την Ολυμπιάδα του Λονδίνου.

Το τραγικό της υπόθεσης, ο Ηλίας Ζούρος αντί να παραδεχθεί την αποκλειστική ευθύνη του μετά την «μαύρη ημέρα» για το Ελληνικό μπάσκετ που αυτός έγραψε, η πρώτη δικαιολογία είναι οι διαιτητές και η δεύτερη ο Ιαν Βουγιούκας.

- Φίλε Ηλία αν περιμένεις την διαιτησία για να κερδίσεις την Νιγηρία... καλύτερα να αλλάξεις άθλημα, να μην ασχολήσαι καθόλου με το μπάσκετ.

- Όσο για την δημόσια επίθεση σου σε αθλητή της ομάδας σου... ό,τι και να πω..., ό,τι και να αναφέρω... Πιστεύω πως αυτό είναι το Α αλλά και το Ω που μαθαίνει κανείς για να γίνει προπονητής οποιουδήποτε αθλήματος. Τα προβλήματα της ομάδας λύνονται πάντα και αυστηρά μέσα σε αυτήν.

Πολύ σύντομα, ο καθ΄ύλην αρμόδιος, πρόεδρος της Ε.Ο.Κ., θα πρέπει να προβεί σε όλες τις απαραίτητες κινήσεις για αντικατάσταση του μέχρι τώρα ομοσπονδιακού προπονητή.

Μια πρόταση που θα μπορούσαμε να κάνουμε και εμείς σαν blog δεν είναι άλλη από τον Φώτη Κατσικάρη.