Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Είναι μέρες τώρα που θέλω να κάνω μια αθλητική παρέμβαση για το άθλημα του μπάσκετ και κυρίως για τους Έλληνες προπονητές που οδηγούν τις δύο κατά τεκμήριο πιο δυνατές ελληνικές ομάδες. Ωστόσο ήθελα να μην δημιουργήσω κλίμα για κανένα από τους δύο, και σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, όσο αυτή πριν από τον τελικό Κυπέλλου της Ελλάδος.
Είναι γνωστό ότι αγαπώ την Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος και έχω προτρέψει από αυτό εδώ το βήμα προς κάθε κατεύθυνση να υπάρχουν παντού Έλληνες που είναι τόσο και τόσο άξιοι και δεν «αξιοποιούνται σωστά από τους ειδικούς». Ήμουν και από τους πρώτους αλλά συνάμα και από τους λίγους που την αλλαγή των δύο Σέρβων σούπερ σταρ της προπονητικής από αντίστοιχους Έλληνες στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό της είδα με πολύ θετικό μάτι από την στιγμή που δεν υπήρχαν τα χρήματα να κρατηθούν αυτοί οι προηγούμενοι δύο.
Σήμερα δυστυχώς, μετά την ολοκλήρωση και του τελικού Κυπέλλου στο μπάσκετ, οργάνωση παρωδία για την Ελλάδα, που άξια τον κατέκτησε ο Παναθηναϊκός, έρχομαι να πω πως οι δύο εν λόγω προπονητές, Πεδουλάκης και Μπαρτζώκας, είναι πάρα πολύ λίγοι για αυτές τις δύο τεράστιες ομάδες.
Ξεκινώντας από αυτόν του Παναθηναϊκού, να σας αναφέρω πως σε τάιμ άουτ ακούστηκε να μην ξέρει πόσα ακόμα τάιμ άουτ έχει ακόμα η ομάδα του, δείχνει απίστευτη ανυπαρξία σε όλες τις δύσκολες στιγμές για την ομάδα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ήττα από την Ρεάλ στο Ολυμπιακό στάδιο που για τα 7 τελευταία λεπτά η ομάδα δεν έβαλε ούτε ένα καλάθι και αυτός ήταν ανήμπορος να κάνει το προφανές. Όσο για την χρησιμοποίηση των παιχτών καλύτερα να μην αναφερθώ πάρα πολύ αιχμηρά, αλλά πως είναι δυνατόν τον καλύτερο του παίχτη στο ΣΕΦ μετά τον Διαμαντίδη, τον Σοφοκλή να τον ξεχνάει στο πάγκο όλο το 4ο δεκάλεπτο με την δικαιολογία πως δεν αντέχει λόγω την απουσίας του και δύο μέρες μόλις μετά, στον αγώνα με το Ρέθυμνο να ξεχνάει να τον βγάλει από το παιχνίδι. Για τα συστήματα της ομάδος καλύτερα να πω μόνο πως αν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε παίχτη της αξίας του Καπόνο, απλά αυτός θα σούταρε συνέχεια μόνος και όχι κρεμασμένος από 2 παίχτες πάνω του κάθε φορά. Αλήθεια ένα σύστημα που να μπορεί να βγάλει ένα, ένα παίχτη μόνο ελεύθερο δεν μπορεί να βγάλει… Τέλος πρέπει να κατανοήσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού πως δεν μπορεί ο Δημήτρης Διαμαντίδης να είναι ο αρχηγός της ορχήστρας μέσα στο γήπεδο αλλά και συνάμα και ο προπονητής του μπασκετικού Παναθηναϊκού στον πάγκο. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί να έχει ο προπονητής Πεδουλάκης είναι ότι πήρε 10 νέα πρόσωπα και προσπαθεί να τα κάνει ομάδα, όπως και ότι επέμενε στην απόκτηση του Στεφάν Λάσμε. Από εκεί και πέρα βέβαια έχει περάσει ένας χρόνος και τα δείγματά του είναι πως απλά είναι πολύ λίγος για ένα σύλλογο αυτού του βεληνεκούς.
Για τον προπονητή του Ολυμπιακού δεν θα μακρηγορήσω πολύ γιατί τον καλύπτει πολύ καλά το σύνολο, η ομάδα του Ολυμπιακού που δεν έχει αλλάξει από πέρσι σχεδόν καθόλου. Ωστόσο έχει και αυτός το κακό, πολύ κακό συνήθειο να ξεχνά στον πάγκο παίχτες που πάνε πολύ καλά στον αγώνα. Όπως επίσης όσες φορές χρειάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις απλά δεν τις πήρε. Το μεγάλο αρνητικό για τον προπονητή Μπαρζώκα, είναι ότι δεν έχει βοηθό στον πάγκο. Ο Μίλαν Τόμιτς μόνο για κανένα καβγά κάνει να τον έχεις στον πάγκο και για τίποτε άλλο. Θεωρώ πως ο Μπαρτζώκας είναι πολύ κατώτερος και από τον Πεδουλάκη, αλλά το σύνολο, ομοιογένεια του Ολυμπιακού δεν το έχει αφήσει να φανεί αυτό το πράγμα. Και αυτό το λέω γιατί έχασε τον χθεσινό τελικό με αποκλειστική υπευθυνότητα του, δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να προετοιμάσει ψυχολογικά την ομάδα του. Όπως και η χθεσινή τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού με ένα σουτ του Σπανούλη από τα 9 μέτρα, την σχεδίαζε και ένα παιδάκι του δημοτικού. Τέλος για να είσαι προπονητής σε μια τόσο μεγάλη ομάδα πρέπει να μάθεις και να χάνεις και να μην ρίχνεις το αποκλειστικό δικό σου φταίξιμο στην διαιτησία.
Και οι δύο ομάδες πρέπει να καταλάβουν πως άμα «κάψουν» τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη, αντίστοιχα, θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Το κακό είναι πως και οι δύο ομάδες προς αυτή την πορεία κινούνται. Ο καλός ο παίχτης μπορεί να είναι παίχτης και το πολύ προπονητής στο γήπεδο, όχι και προπονητής στον πάγκο.
Δυστυχώς όλοι και όλες πρέπει να ξεχάσουμε τις εποχές που βλέπαμε μπάσκετ υψηλού επιπέδου με τους δύο Σέρβους σούπερ σταρ στους πάγκους. Πρέπει να κατανοήσουμε πως οι εποχές άλλαξαν οικονομικά και άρα θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα σημερινά δεδομένα. Ίσως κάποια στιγμή καταφέρουν αυτές οι ομάδες να ξανά έχουν αξιόλογους προπονητές στους πάγκους τους, ωστόσο μέχρι τότε όλοι και όλες πρέπει να έχουμε σαν οδηγό το ρητό «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.»
Υ.Γ.: Αν ο κόουτς του Ολυμπιακού, Μπαρζώκας, δεν αλλάξει διαδρομή στην συμπεριφορά του στις ήττες από τον αιώνιο αντίπαλο, αλλά και δεν καταλάβει πως μια ομάδα πρέπει να ετοιμάζεται πρωτίστως ψυχολογικά για τόσο μεγάλα παιχνίδια θα κινδυνέψει να χάσει και το Πρωτάθλημα και ίσως βέβαια και μέσα στην έδρα του.
Είναι γνωστό ότι αγαπώ την Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος και έχω προτρέψει από αυτό εδώ το βήμα προς κάθε κατεύθυνση να υπάρχουν παντού Έλληνες που είναι τόσο και τόσο άξιοι και δεν «αξιοποιούνται σωστά από τους ειδικούς». Ήμουν και από τους πρώτους αλλά συνάμα και από τους λίγους που την αλλαγή των δύο Σέρβων σούπερ σταρ της προπονητικής από αντίστοιχους Έλληνες στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό της είδα με πολύ θετικό μάτι από την στιγμή που δεν υπήρχαν τα χρήματα να κρατηθούν αυτοί οι προηγούμενοι δύο.
Σήμερα δυστυχώς, μετά την ολοκλήρωση και του τελικού Κυπέλλου στο μπάσκετ, οργάνωση παρωδία για την Ελλάδα, που άξια τον κατέκτησε ο Παναθηναϊκός, έρχομαι να πω πως οι δύο εν λόγω προπονητές, Πεδουλάκης και Μπαρτζώκας, είναι πάρα πολύ λίγοι για αυτές τις δύο τεράστιες ομάδες.
Ξεκινώντας από αυτόν του Παναθηναϊκού, να σας αναφέρω πως σε τάιμ άουτ ακούστηκε να μην ξέρει πόσα ακόμα τάιμ άουτ έχει ακόμα η ομάδα του, δείχνει απίστευτη ανυπαρξία σε όλες τις δύσκολες στιγμές για την ομάδα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ήττα από την Ρεάλ στο Ολυμπιακό στάδιο που για τα 7 τελευταία λεπτά η ομάδα δεν έβαλε ούτε ένα καλάθι και αυτός ήταν ανήμπορος να κάνει το προφανές. Όσο για την χρησιμοποίηση των παιχτών καλύτερα να μην αναφερθώ πάρα πολύ αιχμηρά, αλλά πως είναι δυνατόν τον καλύτερο του παίχτη στο ΣΕΦ μετά τον Διαμαντίδη, τον Σοφοκλή να τον ξεχνάει στο πάγκο όλο το 4ο δεκάλεπτο με την δικαιολογία πως δεν αντέχει λόγω την απουσίας του και δύο μέρες μόλις μετά, στον αγώνα με το Ρέθυμνο να ξεχνάει να τον βγάλει από το παιχνίδι. Για τα συστήματα της ομάδος καλύτερα να πω μόνο πως αν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε παίχτη της αξίας του Καπόνο, απλά αυτός θα σούταρε συνέχεια μόνος και όχι κρεμασμένος από 2 παίχτες πάνω του κάθε φορά. Αλήθεια ένα σύστημα που να μπορεί να βγάλει ένα, ένα παίχτη μόνο ελεύθερο δεν μπορεί να βγάλει… Τέλος πρέπει να κατανοήσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού πως δεν μπορεί ο Δημήτρης Διαμαντίδης να είναι ο αρχηγός της ορχήστρας μέσα στο γήπεδο αλλά και συνάμα και ο προπονητής του μπασκετικού Παναθηναϊκού στον πάγκο. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί να έχει ο προπονητής Πεδουλάκης είναι ότι πήρε 10 νέα πρόσωπα και προσπαθεί να τα κάνει ομάδα, όπως και ότι επέμενε στην απόκτηση του Στεφάν Λάσμε. Από εκεί και πέρα βέβαια έχει περάσει ένας χρόνος και τα δείγματά του είναι πως απλά είναι πολύ λίγος για ένα σύλλογο αυτού του βεληνεκούς.
Για τον προπονητή του Ολυμπιακού δεν θα μακρηγορήσω πολύ γιατί τον καλύπτει πολύ καλά το σύνολο, η ομάδα του Ολυμπιακού που δεν έχει αλλάξει από πέρσι σχεδόν καθόλου. Ωστόσο έχει και αυτός το κακό, πολύ κακό συνήθειο να ξεχνά στον πάγκο παίχτες που πάνε πολύ καλά στον αγώνα. Όπως επίσης όσες φορές χρειάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις απλά δεν τις πήρε. Το μεγάλο αρνητικό για τον προπονητή Μπαρζώκα, είναι ότι δεν έχει βοηθό στον πάγκο. Ο Μίλαν Τόμιτς μόνο για κανένα καβγά κάνει να τον έχεις στον πάγκο και για τίποτε άλλο. Θεωρώ πως ο Μπαρτζώκας είναι πολύ κατώτερος και από τον Πεδουλάκη, αλλά το σύνολο, ομοιογένεια του Ολυμπιακού δεν το έχει αφήσει να φανεί αυτό το πράγμα. Και αυτό το λέω γιατί έχασε τον χθεσινό τελικό με αποκλειστική υπευθυνότητα του, δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να προετοιμάσει ψυχολογικά την ομάδα του. Όπως και η χθεσινή τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού με ένα σουτ του Σπανούλη από τα 9 μέτρα, την σχεδίαζε και ένα παιδάκι του δημοτικού. Τέλος για να είσαι προπονητής σε μια τόσο μεγάλη ομάδα πρέπει να μάθεις και να χάνεις και να μην ρίχνεις το αποκλειστικό δικό σου φταίξιμο στην διαιτησία.
Και οι δύο ομάδες πρέπει να καταλάβουν πως άμα «κάψουν» τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη, αντίστοιχα, θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Το κακό είναι πως και οι δύο ομάδες προς αυτή την πορεία κινούνται. Ο καλός ο παίχτης μπορεί να είναι παίχτης και το πολύ προπονητής στο γήπεδο, όχι και προπονητής στον πάγκο.
Δυστυχώς όλοι και όλες πρέπει να ξεχάσουμε τις εποχές που βλέπαμε μπάσκετ υψηλού επιπέδου με τους δύο Σέρβους σούπερ σταρ στους πάγκους. Πρέπει να κατανοήσουμε πως οι εποχές άλλαξαν οικονομικά και άρα θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα σημερινά δεδομένα. Ίσως κάποια στιγμή καταφέρουν αυτές οι ομάδες να ξανά έχουν αξιόλογους προπονητές στους πάγκους τους, ωστόσο μέχρι τότε όλοι και όλες πρέπει να έχουμε σαν οδηγό το ρητό «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.»
Υ.Γ.: Αν ο κόουτς του Ολυμπιακού, Μπαρζώκας, δεν αλλάξει διαδρομή στην συμπεριφορά του στις ήττες από τον αιώνιο αντίπαλο, αλλά και δεν καταλάβει πως μια ομάδα πρέπει να ετοιμάζεται πρωτίστως ψυχολογικά για τόσο μεγάλα παιχνίδια θα κινδυνέψει να χάσει και το Πρωτάθλημα και ίσως βέβαια και μέσα στην έδρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας Ευχαριστώ για το σχόλιό σας,
Experiences Collector.