Φίλοι μου και φίλες μου καλησπέρα σας. Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα θέμα πολύ, μα πολύ επίκαιρο. Θα ξεκινήσω κάπως διαφορετικά από ότι όλες τις άλλες φορές παραθέτοντας σε όλους και όλες εσάς δύο ορισμούς από ελληνικό λεξικό μεγάλης κυκλοφορίας.
δημοσιογραφία η [δimosioγrafía] : το σύνολο των εργασιών που αφορούν τη συγκέντρωση και την επεξεργασία ειδήσεων καθώς και το γράψιμο των κειμένων για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης: Σπούδασε νομικά, ασχολήθηκε όμως με τη ~. Έντυπη ~, για εφημερίδα ή περιοδικό. Hλεκτρονική ~, για ραδιόφωνο ή τηλεόραση. || οι σχετικές γνώσεις: Σχολή / σπουδές δημοσιογραφίας. || το σχετικό επάγγελμα: Άσκηση της δημοσιογραφίας.|| οι δημοσιογράφοι: H αδέσμευτη / μαχόμενη ~.
δημοσιογράφος ο,θηλ. δημοσιογράφος : αυτός που ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία: Εργάζεται ως ~ σε εφημερίδα / σε ραδιοφωνικό σταθμό / στην τηλεόραση.
Το όλο θέμα λοιπόν για την ελληνική δημοσιογραφία είναι πάρα πολύ σύνθετο για αυτό τον λόγο σας παρέθεσα τους δύο παραπάνω ορισμούς. Ξεκινώντας όμως το θέμα αυτό, θα κάνουμε ένα διαχωρισμό. Την μαχόμενη και ελεύθερη και την κατευθυνόμενη – χρηματιζόμενη δημοσιογραφία.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται στην Ελλάδα να απειλείται κατά τον χειρότερο τρόπο η ελευθερία του τύπου, αλλά και της ελεύθερης έκφρασης μεγάλων δημοσιογράφων. Η προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης δημοσιογραφίας ξεκίνησε με το κρούσμα απειλής του δημοσιογράφου και εκδότη Νίκου Χατζηνικολάου, συνεχίστηκε με την αυτεπάγγελτη δίωξη του Κώστα Βαξεβάνη, την διακοπή της εκπομπής του Κου Αρβανίτη και της Κα Κατσίμη στο κρατικό κανάλι και ολοκληρώθηκε με την προσωποκράτηση του Σπύρου Καρατζαφέρη. Όλοι μεγάλες πένες της δημοσιογραφίες και σχεδόν όλοι με δικά τους Μ.Μ.Ε..
Θεωρώ πως οι παραπάνω ανήκουν στην πρώτη κατηγορία του διαχωρισμού μας, στους ελεύθερους δημοσιογράφους, στην ελεύθερη μαχόμενη δημοσιογραφία. Όλοι έχουν αναδείξει πολλά και σημαντικά θέματα που ήθελε, αλλά και θέλει να αποκρύψει το ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν του Κώστα Βαξεβάνη, που έβγαλε μια είδηση, που όλη η Ελλάδα αναζητούσε. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει αυτεπάγγελτη δίωξη του δημοσιογράφου. Για ένα θέμα που άλλοι θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου στα ελληνικά δικαστήρια, κάθισε αυτός που αποκάλυψε στον ελληνικό λαό το θέμα. Το γελοίον του πράγματος είναι πως, όλη η Ευρώπη και εφημερίδες με παγκόσμια εμβέλεια χλευάζουν και λοιδορούν την παραπάνω κατάσταση. Να συλλαμβάνεται δηλαδή ο δημοσιογράφος για μια είδηση που έψαχνε και μίλαγε όλη η Ελλάδα και όχι οι «Κύριοι» που απέκρυψαν ή και εμπεριέχονται στην είδηση αυτή.
Να αναφέρω επιγραμματικά πως ο Κύριος Χατζηνικολάου απειλήθηκε από τον πρόεδρο της Βουλής για ένα σκάνδαλο που αποκάλυψε και εμπεριέχει και τον εν λόγω «Κύριο», οι δημοσιογράφοι Αρβανίτης – Κατσίμη κόπηκαν από την δημόσια τηλεόραση γιατί τόλμησαν να εκφράσουν γνώμη για τον υπουργό δημοσίας τάξεως και ο Κος Καρατζαφέρης για «χρέη στο δημόσιο».
Βλέπουμε καθημερινά λοιπόν την ωμή παρέμβαση της εξουσίας στην ελεύθερη δημοσιογραφία. Κάθε θέμα που δεν αρέσει, το άτομο που το δημοσιεύει ή το εκφωνεί διώκεται με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Βέβαια έτσι κατανοούμε όλοι και όλες ποιοι είναι και οι δημοσιογράφοι που αντιστέκονται και δεν φοβούνται την παραβατικότητα της εξουσίας. Ωστόσο όταν μια χώρα χάνει την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί πολύ σύντομα σε καταστάσεις και γεγονότα υποδούλωσης, που κανείς δεν θέλει αλλά και πιστεύαμε πως είχαν περάσει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν.
Η άλλη πλευρά, η κατευθυνόμενη – χρηματιζόμενη δημοσιογραφία, είναι πολύ απλά, πολύ έντονη γύρω μας. Ορισμένοι από αυτούς τους δημοσιογράφους πια δεν μπορούν ούτε να κρατήσουν τα προσχήματα. Είναι εμφανές δια γυμνού οφθαλμού, αλλά επίσης το χειρότερο από όλα είναι πως χειραγωγούν τους Έλληνες πολίτες κατά τον τρόπο που τους προστάζουν τα αφεντικά τους. Δεν θα επεκταθώ πολύ σε αυτήν την πλευρά, γιατί δεν αξίζει. Απλά η γνώμη μου είναι πως οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι κάνουν ίσως το χειρότερο κακό στην Ελλάδα μας, είναι αυτοί που την οδήγησαν τόσο κάτω και είμαι βέβαιος πως θα την πάνε ακόμα πιο κάτω.
Όσο για τους αρχικούς δύο ορισμούς για το σημερινό μας θέμα απλά έχουν καταρρακωθεί βάναυσα.
Από εκεί και πέρα συγκεντρώνοντας όλα τα παραπάνω κατανοούμε πως, όπως έχουν «σαπίσει» σχεδόν όλοι οι θεσμοί της Ελλάδας, έτσι έχει πάψει και η δημοσιογραφία πια, να είναι λειτούργημα. Βέβαια μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να διαφυλάξουμε όλες αυτές τις «πένες» που αντέχουν ακόμα να τα βάζουν με την προκλητική εξουσία.
δημοσιογραφία η [δimosioγrafía] : το σύνολο των εργασιών που αφορούν τη συγκέντρωση και την επεξεργασία ειδήσεων καθώς και το γράψιμο των κειμένων για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης: Σπούδασε νομικά, ασχολήθηκε όμως με τη ~. Έντυπη ~, για εφημερίδα ή περιοδικό. Hλεκτρονική ~, για ραδιόφωνο ή τηλεόραση. || οι σχετικές γνώσεις: Σχολή / σπουδές δημοσιογραφίας. || το σχετικό επάγγελμα: Άσκηση της δημοσιογραφίας.|| οι δημοσιογράφοι: H αδέσμευτη / μαχόμενη ~.
δημοσιογράφος ο,θηλ. δημοσιογράφος : αυτός που ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία: Εργάζεται ως ~ σε εφημερίδα / σε ραδιοφωνικό σταθμό / στην τηλεόραση.
Το όλο θέμα λοιπόν για την ελληνική δημοσιογραφία είναι πάρα πολύ σύνθετο για αυτό τον λόγο σας παρέθεσα τους δύο παραπάνω ορισμούς. Ξεκινώντας όμως το θέμα αυτό, θα κάνουμε ένα διαχωρισμό. Την μαχόμενη και ελεύθερη και την κατευθυνόμενη – χρηματιζόμενη δημοσιογραφία.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται στην Ελλάδα να απειλείται κατά τον χειρότερο τρόπο η ελευθερία του τύπου, αλλά και της ελεύθερης έκφρασης μεγάλων δημοσιογράφων. Η προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης δημοσιογραφίας ξεκίνησε με το κρούσμα απειλής του δημοσιογράφου και εκδότη Νίκου Χατζηνικολάου, συνεχίστηκε με την αυτεπάγγελτη δίωξη του Κώστα Βαξεβάνη, την διακοπή της εκπομπής του Κου Αρβανίτη και της Κα Κατσίμη στο κρατικό κανάλι και ολοκληρώθηκε με την προσωποκράτηση του Σπύρου Καρατζαφέρη. Όλοι μεγάλες πένες της δημοσιογραφίες και σχεδόν όλοι με δικά τους Μ.Μ.Ε..
Θεωρώ πως οι παραπάνω ανήκουν στην πρώτη κατηγορία του διαχωρισμού μας, στους ελεύθερους δημοσιογράφους, στην ελεύθερη μαχόμενη δημοσιογραφία. Όλοι έχουν αναδείξει πολλά και σημαντικά θέματα που ήθελε, αλλά και θέλει να αποκρύψει το ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν του Κώστα Βαξεβάνη, που έβγαλε μια είδηση, που όλη η Ελλάδα αναζητούσε. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει αυτεπάγγελτη δίωξη του δημοσιογράφου. Για ένα θέμα που άλλοι θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου στα ελληνικά δικαστήρια, κάθισε αυτός που αποκάλυψε στον ελληνικό λαό το θέμα. Το γελοίον του πράγματος είναι πως, όλη η Ευρώπη και εφημερίδες με παγκόσμια εμβέλεια χλευάζουν και λοιδορούν την παραπάνω κατάσταση. Να συλλαμβάνεται δηλαδή ο δημοσιογράφος για μια είδηση που έψαχνε και μίλαγε όλη η Ελλάδα και όχι οι «Κύριοι» που απέκρυψαν ή και εμπεριέχονται στην είδηση αυτή.
Να αναφέρω επιγραμματικά πως ο Κύριος Χατζηνικολάου απειλήθηκε από τον πρόεδρο της Βουλής για ένα σκάνδαλο που αποκάλυψε και εμπεριέχει και τον εν λόγω «Κύριο», οι δημοσιογράφοι Αρβανίτης – Κατσίμη κόπηκαν από την δημόσια τηλεόραση γιατί τόλμησαν να εκφράσουν γνώμη για τον υπουργό δημοσίας τάξεως και ο Κος Καρατζαφέρης για «χρέη στο δημόσιο».
Βλέπουμε καθημερινά λοιπόν την ωμή παρέμβαση της εξουσίας στην ελεύθερη δημοσιογραφία. Κάθε θέμα που δεν αρέσει, το άτομο που το δημοσιεύει ή το εκφωνεί διώκεται με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Βέβαια έτσι κατανοούμε όλοι και όλες ποιοι είναι και οι δημοσιογράφοι που αντιστέκονται και δεν φοβούνται την παραβατικότητα της εξουσίας. Ωστόσο όταν μια χώρα χάνει την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί πολύ σύντομα σε καταστάσεις και γεγονότα υποδούλωσης, που κανείς δεν θέλει αλλά και πιστεύαμε πως είχαν περάσει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν.
Η άλλη πλευρά, η κατευθυνόμενη – χρηματιζόμενη δημοσιογραφία, είναι πολύ απλά, πολύ έντονη γύρω μας. Ορισμένοι από αυτούς τους δημοσιογράφους πια δεν μπορούν ούτε να κρατήσουν τα προσχήματα. Είναι εμφανές δια γυμνού οφθαλμού, αλλά επίσης το χειρότερο από όλα είναι πως χειραγωγούν τους Έλληνες πολίτες κατά τον τρόπο που τους προστάζουν τα αφεντικά τους. Δεν θα επεκταθώ πολύ σε αυτήν την πλευρά, γιατί δεν αξίζει. Απλά η γνώμη μου είναι πως οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι κάνουν ίσως το χειρότερο κακό στην Ελλάδα μας, είναι αυτοί που την οδήγησαν τόσο κάτω και είμαι βέβαιος πως θα την πάνε ακόμα πιο κάτω.
Όσο για τους αρχικούς δύο ορισμούς για το σημερινό μας θέμα απλά έχουν καταρρακωθεί βάναυσα.
Από εκεί και πέρα συγκεντρώνοντας όλα τα παραπάνω κατανοούμε πως, όπως έχουν «σαπίσει» σχεδόν όλοι οι θεσμοί της Ελλάδας, έτσι έχει πάψει και η δημοσιογραφία πια, να είναι λειτούργημα. Βέβαια μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να διαφυλάξουμε όλες αυτές τις «πένες» που αντέχουν ακόμα να τα βάζουν με την προκλητική εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας Ευχαριστώ για το σχόλιό σας,
Experiences Collector.